طنز مطلوب ضرورت و ویژگی‌ها

چکیده

تاریخ پیدایش طنز، هرزمان که بوده قدمتی طولانی دارد. تاکید سنگ نبشته های باستانی که «شادی» را ستوده‌اند و نیز شعرهای کهن سال عرب جاهلی، نشان از رفاقت قدیم و صمصمی آن با مردم ایران باستان و عرب‌های همسایه و به‌طورکلی بشر، از هرنژاد، در هر سرزمین و با هرگویشی دارد. به ویژه ایرانیان با تمدن کهن و ریشه‌دار خود همیشه در شوخ طبعی و بذله‌گویی سرآمد همگنان خود بوده‌اند. بااین حال لوازم حاکمیت روزافزون و توسعه زندگی ماشینی و ارتباط رو به افزایش مردم با رسانه‌ها،تاملی دیگر را دراین مقوله سازنده و موثر، گریزناپذیر ساخته‌است. این نوشتار کوتاه در دوبخش، نگاهی‌گذرا به این عرصه انداخته و تلاش کرده‌است تا باب گفتگو را بیش از پیش درباره ابعادی ازاین موضوع بگشاید. دربخش اول ابتدا نیاز انسان را به طنز و سرگرمی گوشزد کرده است و پس از اشاره به رسالت حرفه‌ای و اخلاقی و وظایف قانونی رسانه‌ها دراین زمینه به یادآوری این نکته پرداخته است که نه مطلق طنز و نه طنز مطلق، مطلوب و موردنظر نیست. در بخش دوم نیز درباره ضوابط و معیارهای طنز مطلوب و سازنده سخن گفته و شرایط آن را در پنج دسته خلاصه کرده است.