هدف از انجام این پژوهش، تعیین نقش مسئولیت اجتماعی در نگرش هواداران نسبت به تیم در فوتبال ایران بود. روش پژوهش، توصیفی و ازنوع همبستگی بود. همه هواداران بالای 18 سال تیم های حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران در فصل 95 1394 جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند. حجم نمونه براساس روش تحلیل عاملی دو تا 10 برابر تعداد گویه های پرسش نامه انتخاب شد و درنهایت، تعداد 640 پرسش نامه تحلیل آماری شدند. داده های موردنیاز برای تحلیل مدل نظری با استفاده از چهار پرسش نامه مسئولیت اجتماعی (منتظری و همکاران، 2017)، تصویر تیم (چان، 2008)، وفاداری نگرشی (گلادن و فانک، 2001) و هویت تیمی (هییر و همکاران، 2011)، پس از گرفتن روایی (صوری، محتوا و سازه) و اعتبارسنجی گردآوری شدند. برای محاسبه پایایی ابزار از روش آلفای کرونباخ و برای تجزیه وتحلیل داده ها، از روش معادلات ساختاری استفاده شد. مدل معادله ساختاری نشان داد که شاخص های کلی برازش مدل ساختاری در وضعیت مطلوبی قرار داشتند؛ بدین ترتیب، می توان بیان کرد که مسئولیت اجتماعی در فوتبال بر نگرش هواداران نقش مثبت و مؤثری دارد. به علاوه، اثر غیرمستقیم مسئولیت اجتماعی بر وفاداری نگرشی هواداران معنادار بود و دراین میان، تصویر تیم و هویت تیمی نقش میانجی ایفا کردند؛ براین اساس، مسئولیت اجتماعی دارای اثری مثبت هم به طور مستقیم و هم به طور غیر مستقیم بر ذهن و نگرش هواداران است؛ ازاین رو، به مدیریت تیم های ورزشی توصیه می شود علایق هواداران در مسائل و موضوع های اجتماعی را درنظر داشته باشند و طرح های مختلف مسئولیت اجتماعی را در برنامه های بلند مدت خود قرار دهند.
