مسکن یکی از مهم ترین نیازهای اساسی انسان است که از ابتدای تاریخ سکونت، نقش مهمی در شرایط زیستی انسان ها داشته است. همچنین یکی از پدیده های واقعی و از نخستین مسائلی است که بشر همواره با آن مواجه بوده و برای دگرگونی و یافتن پاسخی مناسب برای آن تلاش کرده است. گونه شناسی مساکن نیز مقوله مهمی است که تاکنون در دستگاه های متولی برنامه ریزی و مدیریت شهری توجهی به آن نشده است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی و تحلیل فضایی شاخص های مسکن شهری با تأکید بر گونه شناسی مسکن، به بررسی واحدهای مسکونی در مناطق شهر گرگان از نظر شاخص های دسترسی به امکانات، مشخصات کالبدی، کیفی، کمی و رضایت از معماری مسکن پرداخته است. این نوشتار کاربردی-توسعه ای است که با ترکیبی از پژوهش های توصیفی، تحلیلی و هم بستگی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر شهر گرگان و نمونه های پژوهش 375 است که مورد در قالب پرسشنامه در اختیار خانوارها قرار گرفته است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSSو GISاستفاده شده است. براساس یافته های پژوهش، بیشترین تفاوت و تنوع مسکن از نظر شاخص های مورد بررسی در منطقه 2 و کمترین آن در منطقه 1 شهری به دلیل شباهت بسیار و نزدیکی سبک معماری ساختمان های مسکونی این منطقه به یکدیگر تفاوت جزئی دارند. منطقه 3 نیز رتبه متوسط را دارد که دلیل آن می تواند نزدیکی اقوام مهاجر و بومی ساکن در این منطقه از نظر اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی باشد.
