وقتی زنان تولد اولین فرزند خود را به تأخیر می اندازند و سن فرزندآوری در رتبه ی اول بالا رود، به خاطر کاهش طول دوره ی باروری و خطرات بارداری در سنین بالاتر، میزان باروری کاهش پیدا می کند. مطالعه ی حاضر با روش کیفی و با هدف واکاوی پیامدهای تعویق فرزندآوری در بین زنان شهر اهواز انجام شده است. جهت گردآوری داده ها با 30 زن متأهل مصاحبه ی عمیق انجام شد. نتایج به دست آمده نشان داد که تأخیر در فرزندآوری یکی از الگوهای جدید باروری در جامعه است که همانند تصمیم به باروری در سطح خرد و بین زوجین انجام می شود، اما از طرفی هم خود متأثر از بسترهای خرد و کلان جامعه است. بر این اساس و باتوجه به تجزیه و تحلیل مصاحبه های عمیق انجام شده پیامدهای تعویق فرزندآوری را می توان در سه مقوله ی میانجی دست یابی به اهداف، اختلال در روابط میان بین نسلی و اختلال در روند باروری و فرزندآوری طبیعی دسته بندی کرد.
