بررسی و تحلیل کیفیت عافیت بخشی آموزه های دین (مطالعه موردی دعای ۲۳ صحیفه سجادیه)

چکیده

دین از عوامل مهم تأثیرگذار در عافیت و سلامتی است. انسان دین دار خود را تحت حمایت و لطف همه جانبه خداوند می بیند. لذا احساس اطمینان و آرامش و لذت معنوی عمیقی به وی دست می دهد؛ بسیاری از بیماری های روانی و حتی مشکلات جسمی در اثر عدم معنویت است. این دو مهم زندگی را تهدید کرده و سبک آن را دچار تغییراتی می کند. این پژوهش باهدف بررسی و تحلیل کیفیت بخشی آموزه های دین بر اساس دعای 23 صحیفه سجادیه به روش توصیفی- تحلیلی سامان یافته است. نتیجه این که: قلمرو دین و آموزه های آن سراسر حیات فردی و اجتماعی و دنیوی و اخروی بشر را دربرمی گیرد. دین داری به عافیت جسمی بیشتری می انجامد و سلامت جسم برای فراهم آوردن انواع کمالات روحی و فکری مؤثر است و فرد را از آسیب پذیری در برابر برخی بیماری ها مصون می دارد و از این طریق در حفظ عافیت جسمانی مشارکت می کند. پیروی از آموزه های دین موجب تکامل انسان می گردد و عمل به دستورات آن ضامن عافیت و سلامتی است. دین و آموزه های آن با باورهایی که در مردم ایجاد می کند سبب آرامش انسان شده و در روند عملکرد سیستم ایمنی بدن بسیار مؤثر است، انسان معتقد به آموزه های دینی بیشتر قادر به تحمل درد است و امید به زندگی و تلاش در او بیشتر است؛ و دین و معنویت از طریق ایجاد یک نظام گری مناسب و ایده آل زمینه را برای آرامش روان فراهم می سازد. همچنین دین داری و معنویت در سطح فردی، خشنودی و رضایت از زندگی را به دنبال دارد.