رواسازی مقیاس مواجهه کودک با خشونت خانگی (مقاله پژوهشی وزارت بهداشت)

چکیده

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی پایایی و روایی و هنجاریابی مقیاس مواجهه کودک با خشونت خانگی انجام شد. روش: جامعه آماری تحقیق، همه دانش آموزان پایه اول و دوم دبیرستان های شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۱-۱۳۹۰ بودند. نمونه ای به حجم ۱۲۱۲ نفر (۵۹۷ دختر) با روش نمونه گیری چندطبقه ای انتخاب شد؛ سپس، مقیاس مواجهه کودک با خشونت خانگی (ادلسون و جانسون و شین، ۲۰۰۷) به فارسی ترجمه و ماده های آن با فرهنگ ایرانی متناسب و در نمونه اجرا شد. داده ها با استفاده از آماره های توصیفی و محاسبه ضریب هم بستگی پیرسون و آزمون تی زوجی تحلیل شد. یافته ها: بررسی ساختار عاملی، نشان دهنده وجود هفت عامل است که عبارت است از: مواجهه با خشونت پدر علیه مادر، مواجهه با مشاجره والدین، درگیرشدن کودک در خشونت والدین، مواجهه با خشونت در محله یا مدرسه، مواجهه با عوامل خطرزای خانوادگی، مواجهه با خشونت ازطریق استفاده از فناوری های تصویری خشونت بار و خشونت بزرگ سالان علیه کودک. این عوامل، درمجموع ۶۰٫۰۴ درصد کل واریانس سازه را تبیین می کنند. اجرای هم زمان مقیاس مواجهه کودک با خشونت خانگی با پرسش نامه مواجهه با خشونت جسمی والدین نیز حاکی از روایی هم گرای پذیرفتنی این مقیاس است. همچنین، باتوجه به ضریب آلفای به دست آمده برای کل مقیاس (a=./89) و ضریب پایایی باز آزمایی (r=./86)، می توان گفت مقیاس مواجهه کودک با خشونت خانگی از پایایی مناسبی برخوردار است. بحث: گونه فارسی مقیاس مواجهه کودک با خشونت خانگی، از پایایی و روایی خوبی برای سنجش مواجهه کودکان ایرانی با خشونت خانگی برخوردار است