تاثیر مقررات در صادرات کالاهای زیست محیطی ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
این مقاله دو جنبه از اثرات مقررات زیست محیطی را بر صادرات کالای های زیست محیطی ایران بررسی می کند. نخست اثرات مقررات زیست محیطی مقاصد صادراتی و دوم اثرات مقررات زیست محیطی ایران. روش مطالعه استفاده از داده های پنلی از 1996 تا 2021 در چارچوب مدل جاذبه و به روش حداقل مربعات تعمیم یافته(GLS) و حداکثر درست نمایی پواسن نما (PPML) می باشد. شاخص شدت انرژی به عنوان شاخص جایگزین برای متغیر مقررات زیست محیطی در مدل معرفی شد. نتایج نشان می دهد مقررات زیست محیطی ملایم تر شرکای تجاری تأثیر مثبتی بر صادرات کالاهای زیست محیطی ایران دارد. لیکن مقررات زیست محیطی ایران نقشی در افزایش صادرات و رقابت پذیری کالاهای زیست محیطی این کشور نداشته و فرضیه پورتر برای صادرات این دسته از کالاها صادق نیست. به این ترتیب توسعه صادرات کالاهای زیست محیطی ایران متاثر از اجرای قوانین و سیاست های سخت گیرانه زیست محیطی خود نمی باشد. پیشنهاد می شود به منظور توسعه صادرات کالاهای زیست محیطی نسبت به تدوین نقشه راه و استفاده از ظرفیت همکاری های زیست محیطی با آن دسته از مقاصد صادراتی با مقررات زیست محیطی ملایم تر در دستور کار متولیان امور تجارت خارجی ایران قرار گیرد.The Impact of Regulations on the Export of Iran’s Environmental Goods
This article examines two aspects of the effects of environmental regulations on Iran’s export of environmental goods. First, the effects of environmental regulations on export destinations, and secondly, the effects of Iran’s environmental regulations. The study method is using panel data from 1996 to 2021 in the framework of the gravity model and the generalized least squares (GLS) and Poisson maximum likelihood (PPML) methods. The energy intensity index was introduced as an alternative index for the environmental regulation variable in the model. The results show that the milder environmental regulations of trading partners have a positive effect on the export of Iran’s environmental goods. But Iran’s environmental regulations have not played a role in increasing the export and competitiveness of environmental goods of this country, and Porter’s hypothesis is not true for the export of this category of goods. In this way, the development of Iran’s export of environmental goods is not affected by the implementation of its strict environmental laws and policies. It is suggested that in order to develop the export of environmental goods, it should be placed on the agenda of Iran’s foreign trade affairs trustees in order to develop a road map and use the capacity of environmental cooperation with export destinations with milder environmental regulations.
تبلیغات
