چالش ساختارهای نظارتی و بازتعریف مفاهیم «خود» و «دیگری» در رمان زیبا صدایم کن (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مقاله حاضر به بررسی مقوله «فرهنگ نظارتی» و ارتباط آن با مقوله خانواده در ادبیات نوجوان می پردازد. نویسنده با بهره-گیری از نظریات منتقدانی نظیر فوکو و فلنگن و تمرکز بر موضوعاتی نظیر «نگاه خیره»، «نظارت خودخواسته» و «نظارت عرضی» در پی پاسخ به این پرسش بنیادی است که چگونه «فرهنگ نظارتی» نوین بر هویت نوجوان و تعریف پدیده شهروندی وی تأثیرگذار است؟ بدین منظور کتاب زیبا صدایم کن، نوشته فرهاد حسن زاده، بررسی می شود تا با استفاده از شیوه ی توصیفی تحلیلی و تمرکز برساختارهای نظارتی نه تنها به چگونگی کارکرد آنها در حفظ ساختارهای فرهنگی حاکم بپردازد، بلکه تأثیر آنها را در شکل گیری هویت نوجوان و تعریف وی از «خود»، «دیگری» و ارزش های اخلاقی مورد بررسی قرار دهد. چنین استدلال می شود که همگام با گفتمان پسا-اومانیستی رسالت ادبیات نوجوان نیز، علی رغم نقش ویژه آن در درونی کردن ساختارهای نظارتی و هنجارها، تغییر کرده است؛ به دیگرسخن، این آثار با ارائه تصویر قهرمانی شورشی و ساختارگریز «ضدروایتی» را رقم می زنند تا از یک سو گستره ساختارهای سلسله مراتبی نظارتی را به تصویر کشند و از سوی دیگر محدوده طغیان در برابر نظم اجتماعی را تعیین کنند؛ بدین ترتیب، نوجوان به ادراکی نوینی از مقوله های «نظارت»، «خود»، «دیگری» و اخلاق فردی می رسد که لازمه حیات مدنی امروزه به شمار می رود.Challenge of Surveillance Structures and a Redefinition of the ‘Self’ and the ‘Other’ in Call me Ziba
Foucault has argued that overt surveillance such as surveillance cameras or government agencies are not the only forms of surveillance. Rather, it is deeply embedded in social institutions and practices that form behavior and perpetuate power imbalances. He elaborates how panopticism, as a discipline mechanism, works by creating a sense of constant visibility and potential surveillance, encouraging individuals to regulate their behavior. Foucauldian surveillance structures are not limited to physical surveillance. They include bureaucratic procedures, identification techniques, and categorization systems. These mechanisms allow social control, normalization, and the exercise of power by shaping and directing individual behavior, choices, and identity. This study focusd on surveillance culture and its relation with the notion of family in young adult literature through the perspectives of Lyon and Falangan to discuss how surveillance culture affects young adults’ identity and their status of citizenship. To this end, Call me Ziba (2015), an acclaimed novel by Iranian author, Farhad Hasanzadeh, was examined. This study used descriptive-textual analysis to discuss the notions of “gaze”, “participatory surveillance”, and “lateral surveillance” to elaborate on their effects on young adults’ perception of the self, the Other, and moral values drawn from them. It has been argued that along with the emergence of post-humanism, young adult literature has adopted a different mission of the classic, didactic version. In other words, despite the classic version which did its best to nurture docile young adults in whom the social norms are naturalized and inculcated, the contemporary version tries to represent the confrontation of revolutionary young adults with disciplinary culture and to reveal the depth of such discursive control in people’s lives. The outcome is the redefinition of notions of the Self and the Other as well as moral principles; the issues which are the prerequisites for civil life in the current world.
تبلیغات
