نقد کنوانسیون رفع تبعیض از زنان

سیاست روز، 8/6/82
این مقاله ضمن ارائه گزارشی از سیر تاریخی مطرح شدن الحاق به کنوانسیون رفع تبعیض از زنان در ایران، به برخی از مفاد کنوانسیون اشاره می‏کند که عبارت‏اند از: محو کلیه اشکال تبعیض علیه زنان؛ اقدامات لازم‏الاجرا در پی‏گیری‏های این معاهده که عرصه‏های مختلف فرهنگی، آموزشی، اجتماعی، حقوقی و سیاسی را شامل می‏شود؛ آزادی زنان در انتخاب محل اقامت و انتخاب شغل، فارغ از دغدغه‏های زناشویی و بدون توجه به وظایف همسری و مادری؛ و بالاخره حذف کلیشه‏های جنسیتی.
نویسنده، در ادامه، به بیان ادله موافقان و مخالفان الحاق ایران به معاهده مزبور پرداخته است و با تحلیلی دقیق و موشکافانه، چنین نتیجه می‏گیرد که کنوانسیون محو کلیه اشکال تبعیض علیه زنان، از آنجا که بر اساس الگوی برابری به دفاع از زنان می‏پردازد، با اهداف دین سازگار نیست؛ به دلیل آنکه الگوی برابری ضرورتا به نادیده گرفتن نقش مادری و همسری منجر می‏شود و آثاری از جمله تزلزل بنیان خانواده، روابط نامشروع و بحران هویت را در پی دارد. این در حالی است که الگوی متعالی در دفاع از شخصیت و حقوق زنان، الگوی «تناسب‏محور» است که ضمن پافشاری بر برابری زن و مرد در انسانیت، حقوق و فرصت‏ها را متناسب با کارآمدی و نقش هر یک از دو جنس، تنظیم و برنامه‏ریزی اجتماعی را بر اساس این نقش‏ها ارائه می‏کند.