مهدی زاده علی

ایران هراسی پدیده ای چند بعدی است که در پیوندی عمیق با موضوعات سیاسی و امنیتی قرار گرفته  است. با این وجود نمی توان با تقلیل آن به این ابعاد از ریشه های تاریخی، فرهنگی و حتی سیاسی و بین المللی آن غافل شد. این امر بیش از هر جای دیگر، در مورد جریان ایران هراسانه ای که در جهان عرب در حال وقوع است، صادق است. از این جهت  پژوهش حاضر با تکیه بر این پرسش که ریشه های ایران هراسی در افکار عمومی جهان عرب چیست، به ارائه مجموعه ای از راهکارها برای برون رفت از این شرایط می پردازد. این فرضیه در پژوهش حاضر به آزمون گذارده شده که ایران هراسی در جهان عرب نه تنها ریشه تاریخی و فرهنگی دارد، بلکه تحولات سیاسی اخیر در منطقه در تشدید آن مؤثر است و برای عبور از شرایط جاری نیاز به ارائه یک استراتژی منسجم برای بازیابی تصویر ایران در جهان عرب وجود دارد

جهان معاصر، جهانی متأثر از دانایی و فناوری است. در این جهان قواعد و اصولی که تبیین کننده توان و قدرت بازیگران عرصه بین الملل بوده، تغییر نموده و شرایطی جدید را پدید آورده است. در این شرایط و هم زمان با توسعه، فروپاشی، پیشرفت و تغییر شکل مسائل ملی و بین المللی، مدیریت آنها نیز به ابزارها و استراتژی های نوینی نیاز پیدا کرده است. از سوی دیگر تغییرات روزانه فناوری نیز موجب گشته تا ابزارهای نوینی که زاده علم و دانش هستند، پدید آیند. در این شرایط است که دانش و فناوری به یکی از مؤلفه های قدرت کشورها در عرصه بین المللی بدل می گردد. این تغییرات موجب شده تا دیپلماسی کشورها نیز وادار به تطابق با شرایط نوین گردد و در دو حوزه شیوه های عمل و دستور کارها، از این تغییرات اثر پذیرد. پژوهش حاضر با عنوان «ضرورت های دیپلماسی در عصر فناوری» تلاشی نظری است تا با شیوه تحلیلی توصیفی تحولات اخیر روابط بین الملل را مورد کنکاش قرار داده و از دورن این تحلیل، تغییرات دیپلماسی عصر حاضر را به نمایش گذارد. مجموع آنچه می توان به عنوان برون داد این تغییرات در دیپلماسی از آن یاد نمود، اتکا به دیپلماسی عمومی و سایبر دیپلماسی به عنوان شیوه های نو و ورود به مسائلی همچون مالکیت فکری، ورورد و خروج فناوری، مدیریت اینترنت، محیط زیست و امنیت بیولوژیکی به عنوان دستور کارهای نوین دیپلماسی است.

این مقاله، با عنوان ""اجرای سیاست خارجی، قدرت نرم و ارتباطات: مطالعه موردی ایالات متحده آمریکا 2001-1993"" تلاشی نظری و عملی برای شناختن چگونگی شکل گیری قدرت نرم آمریکا در دوران ریاست جمهوری ویلیام جفرسون کلینتون (1993-2001) است. این پژوهش در پی آن است تا با نگاهی مبتنی بر چارچوب های نظری خاصی که حاصل پیوند دادن مفاهیمی چون قدرت، قدرت نرم، ارتباطات و سیاست خارجی است، تفسیری مجدد و اندکی متمایز از سیاست خارجی این کشور را در این مقطع زمانی خاص ارائه کند و به این پرسش پاسخ گوید که ""بهره گیری از ارتباطات در سیاست خارجی آمریکا در دوره ریاست جمهوری کلینتون (1993-2001) چه تأثیری بر قدرت این کشور داشته است؟"" این پژوهش با تبیینی گفتمانی از قدرت نرم و با استفاده از پیوند میان ارتباطات و اجرای سیاست خارجی، موضوع قدرت نرم را با شیوه های اجرای سیاست خارجی مرتبط ساخته و بر مبنای این پیوند است که به شرح و توصیف شیوه های اجرای سیاست خارجی آمریکا در این دوران می پردازد. یافته این پژوهش، در یک جمله این است که ابزار ارتباطات اقناعی، مهمترین عامل در گسترش گفتمان آمریکایی و به تبع آن ایجاد جذابیت و قدرت نرم برای آمریکا در این مقطع از زمان است. واژه های کلیدی: ارتباطات، قدرت نرم، دیپلماسی، دیپلماسی عمومی، اجرای غیررسمی سیاست خارجی