پریسا کریمی

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی بدرفتاری با کودکان بر اساس خستگی قرنطینه، تحمل پریشانی و سبک های حل تعارض مادران در دوره پاندمی کرونا بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران استان گلستان دارای کودکان 12 سال و کمتر در سال 1400 بود. 417 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مقیاس خستگی قرنطینه لابراگینو و همکاران (2020، LFS)، مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005، DTS)، پرسشنامه سبک های حل تعارض (1994، ROCI-II) و مقیاس خودگزارشی بدرفتاری با کودکان محمدخانی (2005، SCAS) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد بین خستگی قرنطینه (239/0=r؛ 01/0>P)، تحمل پریشانی (194/0-=r؛ 01/0>P) و سبک های حل تعارض (05/0>P) مادران در دوره پاندمی کرونا با بدرفتاری با کودکان رابطه معناداری وجود دارد. علاوه بر این، متغیرهای پیش بین در مجموع 7/32 درصد از تغییرات بدرفتاری با کودکان در دوره پاندمی کرونا را پیش بینی می کند. با توجه به نتایج، توجه به خستگی قرنطینه، تحمل پریشانی و سبک های حل تعارض برای کاهش بدرفتاری با کودکان تسهیل کننده خواهد بود.

 میانجیگری کیفری یکی از نوآوری های سیاست جنایی ایران، در زمینه دادرسی کیفری می باشد که مبتنی بر اندیشه عدالت ترمیمی است. این نهاد برای اولین مرتبه و در ماده 82 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 تحت آموزه های جرم شناختی بزه دیده شناسی حمایتی، مورد پذیرش قانون گذار ایرانی قرار گرفت. بزه دیده مداری، جبران آسیب ها و خسارات بزه دیده، قضازدایی و جایگزینی برای نظام قانونی تعقیب، از جمله دلایل گرایش به استفاده از نهاد میانجیگری کیفری است. هدف این مقاله، توصیف روش های میانجیگری در امور کیفری و انتقادهای وارد به آن است. این پژوهش نشان می دهد که شیوه های مختلفی از میانجیگری کیفری وجود دارد که موجب استفاده بیشتر از میانجی گری در فرایند کیفری می گردد.با نگاهی تطبیقی به سیستم قضایی اندونزی و به روش توصیفی-تحلیلی بر اساس مطالعات کتابخانه ای این نتیجه به دست آمد که در میان شیوه های گوناگون این نهاد، میانجیگری کیفری پذیرفته شده در سیاست جنایی، نوع میانجیگری اجتماعی همراه با نظارت قضایی با تأکید بر نقش تسهیل کننده میانجی می باشد، که می تواند در برخی موارد به صورت مستقیم و در برخی موارد دیگر به صورت غیرمستقیم مورد استفاده قرار گیرد.قابل تعلیق بودن جرائم و توافقی بودن بین طرفین پرونده از مهم ترین شرط به کارگیری از این نهاد در نظام قضایی ایران می باشد. در همین راستا برای گسترش و توسعه استفاده از این نهاد، آیین-نامه میانجیگری در امور کیفری در تاریخ 28/7/1395 به تصویب هیئت وزیران رسید. از طرف دیگر این نهاد با ایراداتی چون محدودیت در جرایم مشمول این نهاد و عدم پیش بینی میانجیگری کیفری در مرحله اجرای حکم مواجه می باشد. همچنین کشور اندونزی نیز در سیستم قضایی خود علی رغم مزایای این نهاد ترمیمی، با محدودیت هایی همچون عدم قطعیت تصمیمات اتخاذی مواجه می باشد.

پدیده پایداری بزهکاری نوجوانان در عصر حاضر و ضرورت مقابله با تورم جمعیت کیفری، سیاستگذاران عرصه قوانین کیفری را متمایل به تجدیدنظر در برخوردهای همسان با بزرگسالان و تلطیف واکنش های اجتماعی در قبال بزهکاری این قشر نموده است. براساس مطالعات کیفرشناختی انجام شده، یکی از علل اصلی پایداری بزهکاری نوجوانان، کیفر حبس و به دنبال آن اثرپذیری از فرهنگ حاکم بر زندان بر تشکیل شخصیت نوجوان می باشد. تغییر رویکرد نظام عدالت کیفری از کیفرگرایی به قضازدایی، کاهش میزان پایداری بزهکاری نوجوانان را میسر می سازد. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نوع پژوهش، توصیفی-تحلیلی است. قضازدایی پیرامون بزهکاری نوجوانان، راهکاری فنی است که به عنوان یک سیاست جنایی افتراقی و نسبی، نویدبخش کاهش آمار بزهکاری و تقلیل گرایی در استمرار این قشر در جمعیت کیفری در سطح جامعه و آثار مخرب آن بر زندگی اجتماعی است. نسبیت امر یاد شده مفهومی بدیهی و منطقی است؛ زیرا قضازدایی مطلق در بزهکاری نوجوانان، به معنی پایان بخشیدن به سازوکار عدالت کیفری و جرم زدایی از رفتارهای قانون شکنانه این قشر است که این امر یقیناً نه تنها نمی تواند موجبات پیشگیری از پایداری بزهکاری این قشر را فراهم نماید بلکه منجر به تشدید رفتارها و حتی تبدیل رفتارهای مجرمانه خرد به کلان می گردد. قانون گذار ایران با پذیرش نهاد های ارفاقی از قبیل بایگانی نمودن پرونده کیفری، تعلیق تعقیب، قرار ارجاع به میانجیگری، تعویق صدور حکم و تعلیق اجرای مجازات، تمایل خود را نسبت به حمایت و ارفاق بیشتر به بزهکاران نوجوان نشان داده است.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه مهارت های اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان کلاس های چندپایه و تک پایه دوره دوم ابتدایی شهرستان دیواندره انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره دوم مقطع ابتدایی شهرستان دیواندره بودند. که تعداد 348 نفر به عنوان حجم نمونه تحقیق (تصادفی طبقه ای ساده) انتخاب گردید. ابزار سنجش شامل پرسشنامه های مهارت های اجتماعی و خودکارآمدی تحصیلی بود. آزمون های مورد استفاده در این تحقیق تی تک نمونه ای، تی مستقل و تی دو گروه مستقل بود. یافته ها نشان داد که بین میزان مؤلفه های استعداد، بافت و کوشش از متغیر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان تک پایه و چند پایه به نفع دانش آموزان چندپایه تفاوت معنی داری وجود دارد. بین میزان مؤلفه های مهارت های اجتماعی مناسب، رفتارهای غیر اجتماعی، پرخاشگری و رفتارهای تکانشی، برتری طلبی، اطمینان زیاد به خود داشتن و رابطه با همسالان از متغیر مهارت های اجتماعی دانش آموزان تک پایه و چند پایه به نفع دانش آموزان تک پایه تفاوت معنی داری وجود دارد.اجتماعی دانش آموزان تک پایه و چند پایه به نفع دانش آموزان تک پایه تفاوت معنی داری وجود دارد.

هدف مقاله حاضر بررسی مدیریت ایمنی اماکن ورزشی در رویدادهای ورزشی در مدارس استان زنجان در سال ۱۴۰۱ می باشد این مقاله از نظر هدف جز پژوهش های کاربردی و بر حسب روش های پردازش داده ها توصیفی - همبستگی به شمار می رود که گردآوری داده های آن به روش کتابخانه ای بررسی اسناد مدارک و روش میدانی استفاده از پرسشنامه می باشد. که جامعه آماری هنرستان های تربیت بدنی آموزش و پرورش استان زنجان؛ که تعداد آنها ۷۵۰ دانش آموز دختر و پسر است. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش دختران هستند که تعداد آنها ۳۴۰ نفر می باشد. جهت تعیین نمونه بر اساس نمونه گیری طبقه بندی ساده و با استفاده از جدول مورگان ۱۸۱ نفر به عنوان نمونه (دختر) انتخاب شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون رتبه ای فریدمن و ضریب همبستگی با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۱۸ استفاده شد. یافته ها: پایایی داده ها بر اساس آلفای کرونباخ ۰۹۱۲ گزارش شد. نرمال بودن داده ها با آزمون کولموگروف اسمیرنوف تایید گردید. آزمون فریدمن در سطح ۰/۰۱ معنادار شد (۰/۰۱>P). بعد مدیریت بیشترین رتبه ۱، بهداشت با رتبه ۲ الزامات حقوقی و اخلاقی با رتبه ۳ طراحی با رتبه ۴ به ترتیب دارای بیشترین میانگین رتبه ای اثر گذار در ایمنی اماکن ورزشی را نشان داد. نتیجه گیری برای اینکه بتوانیم قهرمانان بزرگی داشته باشیم باید در این امر به طراحی، بهداشت، الزامات اخلاقی و حقوقی و مدیریت صحیح توجه ویژه نماییم. با ایجاد موقعیت میزبانی در بالا بردن فرهنگ سالم رقابت و مهمان پذیری و امکانات و محتوای اتفاقات بعدی آن قدم مثبتی ایجاد کرد.

هدف پژوهش حاضر تحلیل کیفی تغییرات روانی پرستاران و راهبردهای مقابله با آن در دوران کرونا با استفاده از نظریه برخاسته از داده بود. به روش نمونه گیری هدفمند و تا زمان اشباع نظری 15 نفر از پرستاران بیمارستان های کرونایی شهر تهران در این پژوهش شرکت کردند. جهت جمع آوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختارمند بهره گرفته شد که مدت زمان کلی آن 375 دقیقه بود. داده ها از 10 بهمن تا 10 اسفند سال 1400 جمع آوری و روش تحلیل داده ها، براساس نظریه برخاسته از داده (گراندد تئوری) بود. یافته ها نشان داد تغییرات روانی پرستاران و راهبردهای مقابله با آن در دوره کرونا چهار دسته هیجان های منفی، هیجان های مثبت، راهبردهای مقابله ای و پیامدها، 143 کد باز را پوشش می دهند. براساس یافته ها در هیجان های منفی بیشترین تکرار برای کد استرس و فشار کاری، هیجان های مثبت برای ترخیص بیماران بهبود یافته، در راهبردهای مقابله ای برای شستشو و ضدعفونی های مکرر دست ها و تجهیزات، رعایت پروتکل های بهداشتی به طور مداوم و ارائه آموزش های لازم در مورد ویروس به پرستاران و پیامدها برای آشنایی با بیماری و شناخت کامل بیماری کرونا بوده است. بنابراین توجه به متغیرهای ذکر شده در مراکز هدف، در راستای بهبود وضعیت در دوران پساکرونا توصیه می شود تا به افراد کمک شود تا سریعاً سازگار شوند.

بیمارستان ها مانند هر سازمان دیگری به منظور آگاهی از میزان مطلوبیت و مرغوبیت فعالیت ه ا و خدمات ارائه شده ی خ ود نیاز مبرم به نظام ارزیابی دارد. هدف پژوهش حاضر ارزشیابی فرایند پذیرش، تشخیص و درمان بیماران بستری از سه دیدگاه بیمار، پزشک و پرستار می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه بیماران بستری، پزشکان و پرستاران بیمارستان های شهر تهران در سال 1396 بوده و نمونه آماری نیز بیمارستان روانپزشکی رازی می باشد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بوده که برای نمونه بیمار تعداد 54 سوال، برای نمونه پرستار تعداد 26 سوال و برای نمونه پزشک تعداد 28 سوال در قالب 3 بخش پذیرش، تشخیص و درمان را دارا بوده است. کلیه تجزیه و تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 انجام شد. استفاده از تحلیل عاملی با چرخش واریمکس جهت انجام تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد هر سه نسخه از 3 عامل اشباع شده، این3 عامل برروی هم برای نسخه بیمار 83/68 درصد واریانس، برای نمونه پرستار 36/76 درصد واریانس و برای نمونه پزشک 75/82 درصد واریانس کل را تبیین می کنند. به طور کلی نتیجه گرفته می شود در خصوص دیدگاه بیماران 40 مورد، در خصوص دیدگاه پزشکان و پرستاران هر کدام 26 مورد در قالب سه عامل از اهمیت ویژه برخوردار بوده و این سه عامل فرآیند پذیرش، تشخیص و درمان را می توانند تحت تاثیر قرار دهند. همچنین با توجه به اینکه پایایی هر سه عامل و پایایی کلی هر سه نسخه بالاتر از 7/0 حاصل شده، لذا هر سه نسخه پرسشنامه از پایایی قابل قبولی برخوردار بودند.

کردستان عراق از دهه 1990 و به ویژه پس از اشغال عراق در سال 2003، مورد توجه آمریکا قرار گرفت. هرچند در دوران جنگ سرد، کُردهای عراق به شوروی نگاه داشتند اما از سال 2007، روسیه منطقه اقلیم کردستان عراق را به عنوان یک اولویت مورد توجه قرار داده است. با شروع بحران سوریه، کُردهای این کشور به تدریج مورد توجه آمریکا و روسیه قرار گرفتند. توجه آمریکا و روسیه به کُردهای عراق و سوریه، دارای پیامدهایی برای امنیت و منافع ایران است که بررسی آن را ضروری می کند. این نوشتار با استفاده از روش تطبیقی -مقایسه ای و نیز توصیفی - تحلیلی استدلال می کند که سیاست کُردی آمریکا و روسیه در جهت بسط نفوذ آنها و نیز تضعیف رقبای دولتی و درون دولتی آنها به شمار می رود که در مواردی مقوم منافع و امنیت ایران است و در موارد دیگری چنین نیست.

مداخله نظامیان در سیاست درکشورهای جهان سوم و خاورمیانه، پدیده ای رایج در نیمه دوم قرن بیستم بوده است. با توجه به این که از سال 1952 به بعد نظامیان در عرصه های سیاسی و اقتصادی مصر دست برتر را داشته اند و در تحولات اخیر نیز از آغاز انقلاب تا کودتا علیه اخوان المسلمین و به قدرت رسیدن سیسی نقش مهمی داشته اند، مطالعه در باب روند قدرت یابی آنان در صحنه سیاسی مصر ضروری به نظر می رسد. مقاله حاضر پس از مرور و ارزیابی نظریه های مطرح درخصوص نظامیان و سیاست، به بررسی نقش نظامیان در فرایند گذار به دموکراسی در این کشور پرداخته است. به عقیده نگارنده نقش نگهبان و تسهیل کننده ی ارتش در فرایند مدرنیزاسیون الزاماً در فرایند دموکراتیزاسیون قابل تعریف نیست و در واقع آنچه در تحولات امروز مصر شاهد هستیم عبات است از فقدان انسجام رویکردی میان سران ارتش، تداوم وابستگی ارتش به امریکا، تلاش مجدد نظامیان برای بازتولید شبه اقتدارگرایی دوران مبارک، توسل به شیوه های قدیمی همچون نظامی کردن و امنیتی کردنِ دولت و فقدان اراده مبتنی بر واگذاری قدرت به غیرنظامیان. این عوامل بی تردید با ایفای نقش مثبت و موثر نظامیان در فرایند گذار به دموکراسی در مصر منافات دارند. این مقاله در چارچوب پارادایم تفسیرگرا و با بهره گیری از روش تبیینی- تحلیلی، به برررسی مباحث پیش گفته پرداخته است.