نظارت و بازرسی

هدف اصلی این پژوهش شناسایی عوامل مؤثر بر توانمندسازی فرماندهان و مدیران میانی ناجا است. جامعه آماری تحقیق شامل فرماندهان و مدیران میانی ناجا است که تعداد 589 نفر از آنان با روش نمونه گیری طبقه ای به عنوان نمونه های تحقیق تعیین شدند. گردآوری داده ها با استفاده از دو پرسشنامه محقق ساخته انجام شد که با استفاده از روش اعتبار محتوا و محاسبه آلفای کرانباخ، اعتبار و پایایی آنها مورد تأیید قرار گرفت. پرسشنامه اول برای تعیین عوامل مؤثر بر توانمندسازی توسط نمونه هایی از فرماندهان و مدیران میانی ناجا و پرسشنامه دوم برای تعیین ضریب اهمیت و سهم هر عامل در توانمندسازی فرماندهان و مدیران میانی ناجا توسط خبرگان ناجا تکمیل شد. با استفاده از آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، فریدمن و کروسکال و الیس داده های گردآوری شده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که 27 عامل با میانگینی حدود 60 تا 90 در مقیاس 100 درجه ای بر توانمندسازی فرماندهان و مدیران ناجا تأثیر دارد. این عوامل در قالب سه بعد و هشت گروه عبارت است از : بعد فردی شامل گروه عوامل روانشناختی، اسلامی، انقلابی و حرفه ای بعد سازمانی شامل راهبردهای مدیریتی، ساختاری و ماهیت سازمانی بعد محیطی شامل محیط حقوقی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی ، اجتماعی در بین 27 عامل ، سه عامل ایمان، ظلم ستیزی و مردم داری بیشترین تأثیر را دارد و سه عامل ساختار، محیط اجتماعی، سیاسی و سبک رهبری کمترین تأثیر را داشته است.

مدیریت مهمترین عامل حیات، رشد و بالندگی در سازمان، نیازمند توانا سازی کارکنان از طریق ایجاد احساس خود باوری واحساس خود کار آمدی و افزایش ظرفیتهای کاری با واگذاری اختیار و در نتیجه بهره وری و اثر بخشی در کارکنان است. یادگیری سازمانی از جمله عواملی است که مدیریت را قادر می سازد تا خود را با شتاب تغییرات محیطی هماهنگ، و با اتکا به دانش و مهارت کارکنان در زمینه استفاده از شیوه مناسب مدیریت در زمینه توانمند سازی کارکنان فعالیت کند. این مقاله به بررسی تأثیر سبکهای مدیریت و یادگیری سازمانی بر توانمند سازی کارکنان ناجا ( مورد مطالعه صف و ستاد استان همدان ) در سال 89 می پردازد و لزوم توانا سازی کارکنان استان را مورد نظر دارد با توجه به تدابیر و رهنمود های فرماندهی محترم ناجا که اشعارمی دارد مدیر توانا باید بتواند به امور جهت دهد و همه را همراستا سازد. تلاش می شود با اتکا به فناوری، جامعه محوری و با دانش و پژوهش، نیروی انتظامی به پلیس حرفه ای، علمی و با قدرت پیش بینی و برنامه ای منظم تبدیل شود. پژوهش از لحاظ هدف کاربردی توسعه ای و از نوع پیمایشی و داده های مورد نیاز با استفاده از ابزار پرسشنامه و به روش نمونه گیری تصادفی از بین 338 نفر از کارکنان جامعه مورد مطالعه گردآوری شده است. برای آزمون فرضیات از آزمون کولمو گروف- اسمیرنوف و نیز همگنی واریانس با آزمون لون استفاده گردیده است. نتایج پژوهش از تأیید تمامی فرضیات حکایت دارد که این به معنای تأثیر قوی سبکهای مدیریتی و یادگیری سازمانی بر توانمند سازی کارکنان است.

ویژگی سازمانهای امروزی، پویایی و پیچیدگی، ابهام و سنت گریزی است. از این رو، داشتن نیروی انسانی توانمند و کارآم،د که بنیان ثروت ملی و داراییهای حیاتی سازمان به شمار می آید، منافع بسیار زیادی برای سازمانها، شرکتها و بنگاه های اقتصادی دارد. هدف این مقاله، بررسی رابطه یادگیری سازمانی با توانمندسازی فرماندهان و مدیران ناجا است. فرضیات پژوهش به بررسی رابطه یادگیری سازمانی با هر یک از ابعاد توانمندسازی می پردازد. جامعه آماری این تحقیق، فرماندهان ستادی ناجا با درجه سرتیپی و بالاتر است که 115 نفر را شامل می شود. برای انتخاب نمونه آماری از روش نمونه گیری گروهی استفاده شد و تعداد اعضای نمونه 42 نفر به دست آمد. نتایج نشان می دهد که ابعاد یادگیری سازمانی و توانمندسازی بین فرماندهان و مدیران ناجا وجود دارد. بنابراین سازمان ناجا سازمانی یادگیرنده است. هم چنین نتایج تحقیق حاکی است که یادگیری سازمانی با توانمندسازی ارتباط مستقیم و رابطه معنی داری دارد.

توانمندسازی برداشتن موانع رشد، ترغیب و تعهد به اهداف، ترغیب خطرپذیری، خلاقیت و نوآوری و قادر ساختن افراد به حل مشکل و افزایش مسئولیت است. علل و عوامل زیادی در افزایش سطح توانمندسازی کارکنان ناجا مؤثر است که یکی از مهمترین و اصلیترین این عوامل بی توجهی به ایفای نقش فرماندهان و مدیران و رؤسای نیروی انتظامی در توانمند کردن کارکنان است. در راستای این هدف در این تحقیق سعی شده است بر اساس الگوی نقشهای مینتزبرگ و تبیین مبانی و اصول علمی توانمندسازی نسبت به بررسی تأثیر نقشهای مختلف فرماندهان و مدیران در توانمندسازی کارکنان اقدام گردد. این تحقیق از نوع کاربردی و روش آن همبستگی است. جامعه مورد پژوهش، کارکنان کلانتریهای تهران بزرگ و حجم نمونه 001 نفر است که با استفاده از نمونهگیری تصادفی طبقه بندی شده ( از میان پنج منطقه شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز بهطور تصادفی) انتخاب شدهاند. ابزار گردآوری دادههای پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته حاوی12سؤال از شاخصهای مدیریتی است. روایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 09/0 برآورد، و برای تجزیه و تحلیل یافتهها از آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار ssps استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی است که نقشهای ارتباطی، اطلاعاتی و تصمیم گیری فرماندهان در توانمندسازی کارکنان مؤثر است و بین این متغیرها رابطه معناداری وجود دارد.

این تحقیق با هدف روشن شدن رابطه سبکهای رهبری مدیران با تعهد سازمانی کارکنان ستادی پلیس استان فارس انجام شده است. روش تحقیق به کار گرفته شده توصیفی - پیمایشی است . ابزار گرد آوری اطلاعات پرسشنامه دو قسمتی سبک سنج مدیریت وتعهد سازمانی است. متغیر های سبکهای مدیریت بر اساس طیف سبکهای رهبری چهارگانه رنسیس لیکرت2 مورد سنجش قرار گرفت و متغیر تعهد سازمانی بر اساس پرسشنامه استاندارد اندازه گیری شد که توسط استیرز3 و همکاران طراحی شده است. جامعه آماری این تحقیق عبارت است از کارکنان ستادی پلیس استان فارس که از بین آنها 299 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. روایی پرسشنامه سبک سنج و تعهد سازمانی از طریق روایی صوری انجام گرفت و پایایی پرسشنامه سبک سنج با روش باز آزمایی و از طریق آلفای کرونباخ 84/0 و پایایی پرسشنامه تعهد سازمانی 91/0به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده ازآماره های توصیفی و استنباطی(ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون گام به گام ) به منظور پاسخ به پرسش های تحقیق استفاده گردید . براساس ضریب همبستگی به دست آمده رابطه معنی دار ضعیفی بین به کارگیری سبک مدیریتی آمرانه و خیر خواهانه مدیران ستادی با تعهد سازمانی کارکنان ستادی درجامعه مورد مطالعه مشاهده، و قوی ترین رابطه معنی داری به ترتیب بین سبک مدیریت مشورتی و مشارکتی مدیران ستادی با تعهد سازمانی کارکنان ستادی جامعه مورد مطالعه مشاهده شد. بر اساس یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که به کارگیری سبکهای مدیریت مشورتی و مشارکتی توسط مدیران ستادی بیشتر از سبکهای مدیریت آمرانه و خیرخواهانه، باعث افزایش تعهد سازمانی کارکنان ستادی می شود و می توان به مدیران ستادی توصیه کرد که برای افزایش میزان تعهد سازمانی کارکنان خود به سبکهای مدیریت توجه خاصی داشته باشند .

امروزه در اقتصادی دانشی زندگی می کنیم. دیگر مانند گذشته، توجه اصلی سازمان ها در ماشینی شدن نیست بلکه تأکید اصلی آنها بر هوشمندی، درک مهارتها، دانش و تجارب کارکنان است. بدون شک تاکید بر دانش، نتایج شگرفی را در پی داشته است؛ ظهور کلماتی چون سرمایه های دانش محور، کارکنان دانشی، بازار دانشی و. . . حکایت از این پدیده مهم دارد. در شرایط کنونی، توجه به دانش نیروی کار و نگرش سرمایه ای به آن، نقطه عطفی در تغییرات سازمانی و عملکرد فردی محسوب شده و سبب بروز دیدگاهی بر پایه توسعه "مدیریت دانش سازمانی" شده است. ابزار مدیریتی جدیدی که مورد استقبال شدید سازمانهای عصر کنونی واقع شده است. البته، این تمایل درونی ناشی از نتایج متعاقب پیاده سازی آن یعنی توانمندسازی سرمایه های انسانی است. بر این اساس، در این مقاله ضمن معرفی مدیریت دانش و توانمندسازی کارکنان، به ارائه مدلی پرداخته می شود که هدف آن تشریح توانمندسازی کارکنان در نتیجه فرآیند مدیریت دانش و نحوه تاثیر گذاری مدیریت دانش بر توانمندسازی کارکنان و توسعه پایدار منابع انسانی است.

با توجه به نوع فعالیت نیروی پلیس، که ماهیتاً نیاز ویژهای به مهارتهای مدیریتی مانند مهارتهای ارتباطی، کارگروهی، تصمیم گیری سریع و مؤثر و... دارد، اهمیت طراحی معیارها و شاخصهای مهارتی در قالب الگوی شایستگی بویژه در سطوح مدیریتی و با در نظر گرفتن ضریب اهمیت هر شایستگی بر اساس سطوح مختلف سلسله مراتب اختیار و فرماندهی در نیروی پلیس، اهمیت و ضرورتی ویژه دارد. در الگوی شایستگی، مهارتهای عملکردی و شایستگیهای فرعی مختلف در دستههای کلی با عنوان شایستگیهای اصلی قرار می گیرد و این شایستگیها نیز در طبقهبندی کلی تر با عنوان شایستگیهای محوری طبقهبندی می شود. فرایند طراحی الگوی شایستگی پلیس در ایران، شامل گامهای پنجگانه بررسی ادبیات وپیشینه موضوع، مصاحبه با خبرگان پلیس، مدیران ارشد و افراد موفق و برجسته در این حوزه، تهیه فهرست اولیه شایستگیهای پلیس، اعتباریابی شایستگیهای پلیس با تحلیلهای آماری و سرانجام طراحی و ارائه الگوی شایستگی نیروی پلیس است. این مقاله به تبیین مفهوم، ضرورت و اهمیت و فرایند کلی طراحی شایستگی نیروی پلیس در ایران می پردازد و الگوی اولیه پیشنهادی نیروی پلیس را در ایران ارائه می کند.