آموزش مهندسی ایران

 رویکردهای سنتی تدریس در رشته های مهندسی و علوم عموماً از شکل قیاسی است، بدین معنی که تدریس با ارائه یک نظریه کلی در باره موضوع شروع می شود و در نهایت، با کاربرد آن نظریه در صنعت، زندگی، کار و مانند آن پایان می یابد. شیوه استقرایی تدریس در آموزش مهندسی فرایندی مغایر با شکل قیاسی را طی می کند. در رویکرد استقرایی موضوع مورد تدریس با ارائه یک مسئله ساده، یک مورد یا مشاهده ویژه شروع و در پایان به نظریه ختم می شود. نظریه را مربی تدریس می کند یا اینکه وی به عنوان یاددهنده، یادگیرنده را برای کشف آن یاری می دهد. در این مقاله با معرفی ویژگیهای رویکرد استقرایی در آموزش، سه شیوه معمول تر این راهبرد تدریس در آموزش مهندسی؛ یعنی یادگیری مبتنی بر مسئله، یادگیری مبتنی بر پروژه و تدریس مبتنی بر مورد معرفی و بررسی شده است.

 در سالهای اخیر با ظهور اقتصاد دانش پایه و اهمیت کارآفرینی فناورانه به عنوان موتور محرک آن، مهندسی و به تبع آن آموزش مهندسی دچار تحول شده است. مهندسی دیگر نه یک شغل که یک حرفه مانند وکالت و پزشکی و فعالیت مهندسی نه فعالیتی فنی و فردی که فعالیتی جمعی و چند بعدی است و لذا، آموزش مهندسی نیز دیگر نه فقط آموزش فنی که فرایند یادگیری توسعه فناوری نیز باید باشد. مهندسان با گذراندن این فرایند آموزشی ضمن دارا بودن مهارتهای پایه بالا و توانایی نوآوری فناورانه از نظر تجاری و اجتماعی نیز هوشیار و فعال اند. برای پرورش چنین مهندسانی باید ضمن بالا بردن استانداردهای آموزشی، توسعه خلاقیت و مهارت کار تیمی، بینش تجاری و حساسیت های اجتماعی را در آنها مد نظر قرار داد و به لحاظ تخصصی بر توانایی فرمول بندی و طراحی جامع محصولات بیشتر تأکید کرد. این مقاله عمدتاً با هدف تبیین ضرورت تغییر در آموزش مهندسی با توجه به ظهور اقتصاد دانش پایه و چگونگی و ابعاد این تغییر تهیه شده است. بر این اساس، ابتدا مشخصات اقتصاد دانش پایه و سپس، ویژگیهای مهندسان توانمند برای نقش آفرینی در این دوران اقتصادی بررسی شده و پیشنهادهایی در زمینه آموزش مهندسی به عنوان فرایندی که محصول آن این گونه مهندسان است، ارائه شده است.

 در یک محیط واقعی تصمیم گیری گروهی، تصمیم گیران از دانش، مهارت و تجربه های متفاوتی برخوردارند و بسیار نادر است که در یک فرایند تصمیم گیری، دو تصمیم گیر از مهارت، تجربه و دانش یکسان (وزن یکسان) برخوردار باشند. در بسیاری از مسائل تصمیم گیری گروهی، اختلاف دانش و تجربه تصمیم گیران (وزن و اهمیت نسبی تصمیم گیران) در فرایند تصمیم گیری در نظر گرفته نمی شود و کلیه تصمیم گیران از وزن و اهمیت یکسانی برخوردارند. کاملاً واضح است که در یک محیط واقعی این مسئله امری انتزاعی و غیر منطقی است و باعث ایجاد خطا و عدم قطعیت در جواب نهایی می شود. در این مقاله ضمن ارائه یک روش جدید برای محاسبه وزن و اهمیت نسبی تصمیم گیران، کاربرد و تأثیر این روش در رتبه بندی نهایی گزینه ها در انتخاب دانشجویان مقطع دکتری بررسی شده است. ویژگی بارز این روش این است که در آن وزن نسبی تصمیم گیران با استفاده همزمان از ارزیابی تصمیم گیران نسبت به یکدیگر و ارزیابی ذهنی مدیر گروه در خصوص اهمیت نسبی تصمیم گیران محاسبه می شود. علاوه براین، بااستفاده از این روش و درنظر گرفتن وزن نسبی تصمیم گیران، مسئله تصمیم گیری به واقعیت نزدیک و گزینه نهایی با دقت بیشتری انتخاب می شود. همچنین، کاربرد و کارایی این روش در عملگر میانگین گیری وزین مرکب (HWA) مورد بررسی قرار می گیرد.

 هدف اصلی از اجرای این پژوهش آشنایی با کارکردهای گوناگون انجمنهای علمی دانشجویی دانشگاه اصفهان در پنج حیطه علمی، پژوهشی، نشر و مدیریت دانش، جامعه پذیری و کارآفرینی است. هدف دیگر این پژوهش مقایسه کارکرد انجمنهای علمی دانشجویی رشته های علوم و مهندسی با سایر رشته هاست. جامعه آماری این پژوهش شامل اعضای فعال، اعضای هیئت مدیره انجمنهای علمی دانشجویی و نیز معاونت فرهنگی دانشجویی دانشگاه اصفهان بودند. نمونه آماری را تعداد 80 نفر از اعضای فعال انجمنها و 15 نفر از مدیران تشکیل می دادند. پژوهش به دو روش کمّی و کیفی انجام شده است. در پژوهش کمّی، پرسشنامه هایی با سؤالهای پنج گزینه ای طیف لیکرت تنظیم و به نمونه ای از دانشجویان منتخب داده شد. مشاهده و مصاحبه نیز از جمله ابزارهای کیفی جمع آوری اطلاعات بود. نتایج پژوهش نشان داد که انجمنهای علمی دانشجویی کارکردهای مثبتی را در ابعاد گوناگون علمی، پژوهشی، نشر و مدیریت دانش، جامعه پذیری و کارآفرینی برای اعضا به همراه داشته است. در بعد جامعه پذیری و پرورش مهارتهای اجتماعی این نقش برجسته تر است. از سوی دیگر، آمار و ارقام ثبت شده در اسناد و مدارک تفاوت بارزی را بین فعالیتهای علمی و پژوهشی انجمنهای فنی و مهندسی با سایر انجمنها نشان می دهد. در صورتی که یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که از نظر کارکرد ها تفاوت معناداری میان اعضای انجمنهای علمی دانشجویی رشته های فنی مهندسی و علوم با سایر رشته های دانشگاهی دانشگاه اصفهان وجود ندارد. یافته- های این پژوهش می تواند برای مسئولان آموزش عالی کشور، دانشگا هها، انجمنهای علمی و کانونهای فرهنگی مورد استفاده قرار گیرد.

 امروزه، از برق DC با ولتاژ زیاد (HVDC) به دلایل مزایای زیست محیطی، صرفه اقتصادی در فواصل زیاد، کنترل دقیق توان، پایداری و کیفیت توان، تلفات کمتر و همچنین، انتقال انرژی در شبکه هایی که دارای فرکانسهای متفاوت هستند، استفاده می شود. مزیتهای انتقال به روش DC (برق مستقیم) نسبت به AC (برق متناوب)، از جمله کنترل پذیری بهتر، باعث شده است تا در انتقال انرژی یا اتصال سیستم های قدرت ناهمگون از این روش انتقال استفاده شود. یکی از روشهای انتقال انرژی با استفاده از جریان DC روش VSC-HVDC است. از این روش بیشتر برای اتصال دو شبکه که از نظر AC اتصال آنها ناممکن است، استفاده می شود. در این مقاله سیستم HVDC بر مبنای مبدل منبع ولتاژ (VSC-HVDC) که روشی نوین در انتقال توان در ولتاژ های زیاد است، مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین، این سیستم با HVDC مرسوم یا سنتی و نیز سیستم انتقال AC مقایسه و روشهای شبیه سازی و کنترل آن بیان شده است.

 مهندسی مجدد فرایندها رویکرد نوینی است که از دریچه ای کاملاً جدید به سازمانها می نگرد؛ از اواخر دهه 1990 سازمانهای مختلفی در کشورهای پیشرفته صنعتی با یاری جستن از رویکرد مذکور موفق شدند در سازمان خود دگرگونی ایجاد کنند و هم اکنون نیز برای دستیابی به دگرگونی مداوم تلاش می کنند. از جمله دستاوردهای این رویکرد ارائه خدمات با کیفیت به مشتری، کاهش هزینه، سرعت بخشیدن به امور و در نهایت، بهبود عملکرد سازمان است. رشد و توسعه ابعاد سازمانها در ساختار سنتی و فرایندهای نهادینه شده در آنها موجب تمرکز بیش از حد فعالیت در حوزه هایی خاص، کندی فعالیتهای جاری و عدم انسجام و یکپارچگی فرایندهای چند وظیفه ای شده است. به منظور حل این مشکلات، استفاده هوشمندانه از ابزارها و دیدگاههای نوین مدیریتی امری اجتناب ناپذیر است. مقاله حاضر حاصل تحقیقی است که طی دو سال با استفاده از معتبرترین استانداردهای جهانی نظیر استاندارد پیکره دانش مدیریت پروژه و استاندارد نظام مدیریت ارزش کسب شده در زمینه طرح ریزی دوباره فرایندهای برنامه ریزی و کنترل پروژه شرکتهای ساختمانی انبوه ساز در ایران انجام شده است. هدف اصلی این تحقیق بهره گیری از آخرین یافته های علمی، بهترین تجارب جهانی و الگوهای عملی موجود در این زمینه به منظور دستیابی به فرایندهایی چابک و سازمانی مسطح براساس ادبیات مهندسی مجدد فرایندها در نظام برنامه ریزی و کنترل پروژه های انبوه سازی صنعت ساختمان

  ایرانیان از دیر باز فناوری جداسازی عناصر آلیاژی از طلا و نقره را در اختیار داشتند و می توانستند طلا و نقره بسیار خالص تولید کنند. آلیاژسازی نیز در قالب کیمیاگری پیشرفت چشمگیری داشت. روش های مرسوم در آلیاژسازی و جدا سازی عناصر اضافی از آلیاژها به دقت در کتاب های آموزش مواد و فلزات 1000 سال قبل شرح داده شده است. فهرستی از آلیاژهای صنعتی و کاربرد آنها نیز در این کتاب ها گردآوری شده است.